Asla gidip çalışmamış olsam da işimi meydana getirecek ve ilginizi çekebilecek bir halde size San Francisco anlatacağım. Şehrin güzide şirketlerinin çalışanlarının bile milyoner olabiliyor olmasından bahsedeceğim. Bu alışılagelmedik durumu anlatırken ağzım ıslak ıslak olacak. Size de okurken benzerini hissettirebilirsem ne âlâ efendim.
Ilk olarak, normal olarak bölgeye adım attığınız anda her insanın birkaç milyon doları olduğu benzer biçimde bir anlam çıkartmayın lütfen yazıdan. Ben bölgenin çalışanlarının, bölgeye özgü bir sistemden dolayı haiz oldukları bir şanstan bahsedeceğim. Bu talih neticesinde Google, Feysbuk benzer biçimde kurumsallaşmış devlerin bile çalışanları milyoner olabiliyor. Sadece normal olarak pek fazlaca çalışan da şehrin aşırı abartılı kiralarına zor bela katlanarak bu bölgede hayatta kalma mücadelesi veriyor. Bunu yaparken de şehrin mahalli halkı tarafınca pahalılaşmanın sebebi oldukları için fena gözlerle izleniyorlar. Eh, her şey güllük gülistanlık olacak değildi ya? İşin bir de bu şekilde görünmeyen bir yüzü var. Peki, bu şekilde sıkıntılı ve delicesine rekabetli bir ortamda milyonlar iyi mi oluyor da çalışanlara paylaştırılıyor?
Silikon Vadisi denildiği süre genel ortalamanın normal olarak üstünde bir maaş bordrosu söz mevzusu oluyor. Bu şaşırtıcı değil, zira burada çalışan insanoğlu ya devasa şirketlerin sorumluluklarını üstleniyorlar ya da devasa olacağına inanılan ve deli benzer biçimde fonlanmış taze girişimlerinin sorumluluklarını. Fakat şehirde yaşamın pahalılığı olsun, sorumluluklar neticesinde kazanılan paranın ya da hedeflerin büyüklüğü olsun bu tip durumların karşılığını maaşlarla vermek kolay değil. Firmalar bu aşamada eli bol yaklaşımlar sergiliyor olsalar da dünyanın en iyi yazılımcıları, tasarımcıları ve pazarlamacıları daha değişik bir ikna yöntemiyle elde edilebiliyor. Hisse ve hisse senedi paylaşımları…
Bir çok San Francisco girişimi, kuruluşunda Amazon, Google benzer biçimde devlerde daha ilkin vazife almış çalışanlarla yola çıkar. Bu insanları ikna ederken yalnızca birazcık daha yüksek bir maaş tahmin edebileceğiniz benzer biçimde kafi olmaz. Onlar da, firmanın hisselerinden yürekli dilimleri çekirdek kadro diyebileceğimiz minik ekipleriyle paylaşırlar. Bu mesajı okumak istediğinizde “Bu Start-Up çıkış yaparsa milyoner olacaksın!” sonucuna ulaşabiliriz. Bu şekilde bir heves hem devlerin ellerinden en iyi geliştiricileri almalarını ve onların kariyerlerinde risk almalarını sağlıyor, hem de yeni nesil çalışanların hevesle çabalamasına.
Dev şirketlerde halka arz edilmiş olma durumunu görüyoruz. Firmalar artık yüzbinlerce insana ilişik bir hale geliyor ve büyümek için bu yatırım gücüyle hareket ediyorlar. Bu aşamada devler, çalışanları için bir hedef belirliyor. Eğer olur da çalışanlar bu hedefe ulaşmayı başarabilirse, şirket kazanılmış olduğu milyarlara karşılık, çalışanlarıyla da kallavi tutarlara denk gelen hisse senetlerini paylaşıyor. Bu normal olarak girişimlerde gördüğümüz benzer biçimde insanları direkt olarak milyoner yapmıyor, dolayısıyla insanoğlu burada daha azca risk alarak, daha uzun sürede büyük gelirlere ulaşıyorlar diyebiliriz. Ee sırtını sağlam duvara dayamanın bu şekilde de bir sonucu olabiliyor.
“Vurdum parayı, köyüme dönerek müstakil bir ev alayım, hayatımın sonuna kadar da faiz yiyeyim” diyen oluyor mudur? Ne olursa olsun oluyordur. Sadece burada bu sistem alışılageldik bir sistem olduğundan ‘parayı vuran’ bu çalışanlar, bunu kısa sürede yine yine da yapabileceklerini biliyorlar. Bundan dolayı kazançlarıyla mantıklı birer yatırım gerçekleştirdikten sonrasında tekrardan işe koyuluyorlar. Güvendikleri girişimlerde ‘çıkış’ yapma ve firmanın satılması hayaliyle dişlerini sıkıp yoğun çalışmalara devam ediyorlar.
Buna benzer bir sistemin Silikon Vadisi dışarısında da uygulanmasını ister miydiniz? Firmalar için mantıklı mı olurdu ne dersiniz?
Ilk olarak, normal olarak bölgeye adım attığınız anda her insanın birkaç milyon doları olduğu benzer biçimde bir anlam çıkartmayın lütfen yazıdan. Ben bölgenin çalışanlarının, bölgeye özgü bir sistemden dolayı haiz oldukları bir şanstan bahsedeceğim. Bu talih neticesinde Google, Feysbuk benzer biçimde kurumsallaşmış devlerin bile çalışanları milyoner olabiliyor. Sadece normal olarak pek fazlaca çalışan da şehrin aşırı abartılı kiralarına zor bela katlanarak bu bölgede hayatta kalma mücadelesi veriyor. Bunu yaparken de şehrin mahalli halkı tarafınca pahalılaşmanın sebebi oldukları için fena gözlerle izleniyorlar. Eh, her şey güllük gülistanlık olacak değildi ya? İşin bir de bu şekilde görünmeyen bir yüzü var. Peki, bu şekilde sıkıntılı ve delicesine rekabetli bir ortamda milyonlar iyi mi oluyor da çalışanlara paylaştırılıyor?
Sistem Kolay, Kazandır ve Kazan
Silikon Vadisi denildiği süre genel ortalamanın normal olarak üstünde bir maaş bordrosu söz mevzusu oluyor. Bu şaşırtıcı değil, zira burada çalışan insanoğlu ya devasa şirketlerin sorumluluklarını üstleniyorlar ya da devasa olacağına inanılan ve deli benzer biçimde fonlanmış taze girişimlerinin sorumluluklarını. Fakat şehirde yaşamın pahalılığı olsun, sorumluluklar neticesinde kazanılan paranın ya da hedeflerin büyüklüğü olsun bu tip durumların karşılığını maaşlarla vermek kolay değil. Firmalar bu aşamada eli bol yaklaşımlar sergiliyor olsalar da dünyanın en iyi yazılımcıları, tasarımcıları ve pazarlamacıları daha değişik bir ikna yöntemiyle elde edilebiliyor. Hisse ve hisse senedi paylaşımları…
Bir çok San Francisco girişimi, kuruluşunda Amazon, Google benzer biçimde devlerde daha ilkin vazife almış çalışanlarla yola çıkar. Bu insanları ikna ederken yalnızca birazcık daha yüksek bir maaş tahmin edebileceğiniz benzer biçimde kafi olmaz. Onlar da, firmanın hisselerinden yürekli dilimleri çekirdek kadro diyebileceğimiz minik ekipleriyle paylaşırlar. Bu mesajı okumak istediğinizde “Bu Start-Up çıkış yaparsa milyoner olacaksın!” sonucuna ulaşabiliriz. Bu şekilde bir heves hem devlerin ellerinden en iyi geliştiricileri almalarını ve onların kariyerlerinde risk almalarını sağlıyor, hem de yeni nesil çalışanların hevesle çabalamasına.
Dev şirketlerde halka arz edilmiş olma durumunu görüyoruz. Firmalar artık yüzbinlerce insana ilişik bir hale geliyor ve büyümek için bu yatırım gücüyle hareket ediyorlar. Bu aşamada devler, çalışanları için bir hedef belirliyor. Eğer olur da çalışanlar bu hedefe ulaşmayı başarabilirse, şirket kazanılmış olduğu milyarlara karşılık, çalışanlarıyla da kallavi tutarlara denk gelen hisse senetlerini paylaşıyor. Bu normal olarak girişimlerde gördüğümüz benzer biçimde insanları direkt olarak milyoner yapmıyor, dolayısıyla insanoğlu burada daha azca risk alarak, daha uzun sürede büyük gelirlere ulaşıyorlar diyebiliriz. Ee sırtını sağlam duvara dayamanın bu şekilde de bir sonucu olabiliyor.
Çalışanlar Ganimeti Bulunca Ne Yapıyor?
“Vurdum parayı, köyüme dönerek müstakil bir ev alayım, hayatımın sonuna kadar da faiz yiyeyim” diyen oluyor mudur? Ne olursa olsun oluyordur. Sadece burada bu sistem alışılageldik bir sistem olduğundan ‘parayı vuran’ bu çalışanlar, bunu kısa sürede yine yine da yapabileceklerini biliyorlar. Bundan dolayı kazançlarıyla mantıklı birer yatırım gerçekleştirdikten sonrasında tekrardan işe koyuluyorlar. Güvendikleri girişimlerde ‘çıkış’ yapma ve firmanın satılması hayaliyle dişlerini sıkıp yoğun çalışmalara devam ediyorlar.
Buna benzer bir sistemin Silikon Vadisi dışarısında da uygulanmasını ister miydiniz? Firmalar için mantıklı mı olurdu ne dersiniz?